Η Δανάη, πρίμα μπαλαρίνα στη Νέα Υόρκη, αφηγείται τα γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή της. Η μητρική αγάπη τη συντροφεύει σε κάθε της βήμα. Ο έρωτας την καθορίζει και τη μετουσιώνει. Κρυμμένα μυστικά που έρχονται στην επιφάνεια και ανομολόγητες μνήμες, κηρύττουν ανελέητο πόλεμο στην αγάπη. Οι φιλίες της δοκιμάζονται. Ο θάνατος την πληγώνει ανεπανόρθωτα. Το βίαιο πάθος ενός άντρα τη στιγματίζει. Όλα αλλάζουν για τη Δανάη. Η ψυχή και το σώμα της καταρρέουν. «Η Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι γίνεται το κύκνειο άσμα της στο Ηρώδειο. Είναι αυτή η αρχή του τέλους ή το ξεκίνημα μιας ολότελα νέας ζωής, δίχως επιλογές; Δεκαεννιά σπονδυλωτά διηγήματα, για τις ρωγμές της ζωής που αλλάζουν σχήμα και χρώμα. «Kάποτε χόρευα, θυμάσαι;»
Η Ιωάννα Αλεξοπούλου μιλάει με την Αλίσια Παρσεκιάν, με αφορμή το βιβλίο της Πουέντ – 19 σπονδυλωτά διηγήματα για τη ζωή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Πώς καταπιάστηκες με τη συγγραφή; Το είχες στο μυαλό σου ή κάτι στάθηκε ως αφορμή να ασχοληθείς μ’αυτή;
Με τη συγγραφή θαρρώ πως ζούμε βίους παράλληλους,από τα σχολικά μου χρόνια.Θυμάμαι τον εαυτό μου στο σχολείο να γράφω ιστορίες,να πλάθω ήρωες, να μην τις ολοκληρώνω, γιατί ένιωθα ότι κάποτε θα συναντηθώ ξανά μαζί τους.Στο σχολείο κυρίως,τις ιστορίες μου τις έκρυβα σ’ένα συρτάρι κάτω από μια στοίβα βιβλία γιατί ντρεπόμουν.Όπως επίσης ντρέπομαι πολύ & με τον προφορικό λόγο, κοκκινίζω, κοιτάω το πάτωμα. Το θέατρο με βοήθησε πολύ, να τα βρω με τον προφορικό λόγο &να ανοίγομαι πιο εύκολα.
Μετά το σχολείο, η ανάγκη μου να εκφραστώ μέσα από την συγγραφή γιγαντώθηκε, δεν έκρυβα πλέον την ιστορίες μου, αλλά προσπαθούσα να βρω τρόπους να τις φανερώσω, να τις βγάλω στην επιφάνεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να γράφω.
Πώς επέλεξες το συγκεκριμένο θέμα στο πρώτο σου βιβλίο;
Είναι προσωπική μου ανάγκη να γράφω για τη ζωή, για θίγω κοινωνικά θέματα μέσα σ’ένα πιο «προσωπικό μοτίβο». Για τα θέματα αυτά δύσκολα ο κόσμος μιλάει, πόσο μάλλον γράφει. Θέλω πάντα να παλεύω για έναν καλύτερο & πιο ανθρώπινο κόσμο, οπού κανείς δεν θα πονάει, δεν θα υποφέρει, δεν θα πονάει δεν θα είναι μόνος.
Θα ήθελες να μας συστήσεις μας με λίγα λόγια την ηρωΐδα σου;
Η Δανάη είναι η ηρωϊδα του βιβλίου μου, είναι μια πρίμα μπαλαρίνα,η οποία αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή της.Μέσα από την Δανάη αλλά και από τους υπόλοιπους ήρωες που είναι εξίσου κομβικοί,γράφω για τη ζωή την ίδια, γράφω για το φως & το σκοτάδι της, για την χαρά & την λύπη τηε, για την ευτυχία & την δυστυχία της, για τον θάνατο, την αρρώστια, την προδοσία, τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία.
Σε ποια μερίδα αναγνωστών απευθύνεσαι;
Βαθιά μέσα μου, εύχομαι να απευθύνομαι σε όλους τους αναγνώστες. Σε όσους ονειρεύονται έναν καλύτερο & πιο ανθρώπινο κόσμο, είμαι εδώ για να προσπαθήσουμε μαζί να τον αλλάξουμε, σε όσους έχουν πάψει πλέον να ονειρεύονται, είμαι δίπλα τους, κοντά τους & τους κρατώ το χέρι, μέχρι να αρχίσουν να κάνουν όνειρα ξανά,μέχρι να τα πραγματοποιήσουμε παρέα.
Χωρίς να θέλουμε να προϊδεάσουμε τους αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο σου, διαβάζοντας μόνο το οπισθόφυλλο, παρατηρούμε ότι αγγίζεις ένα “λεπτό θέμα”. Το έκανες από ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη πάθηση ή είχες κάποιο άτομο από το συγγενικό ή φιλικό σου περιβάλλον που ταλαιπωρείται/ταλαιπωρήθηκε από αυτή;
Το βιβλίο μιλάει για την σωματική & την ψυχική κατάρρευση, ως επακόλουθο μιας ασθένειας που δεν αποκαλύπτεται αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματική. Η ασθένεια αυτή είναι από τις «μάστιγες» της εποχής, πρωτοδιάβασα για εκείνην στο λύκειο,με θυμάμαι να ραγίζω κυριολεκτικά & να σπάω.Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να γράψω για εκείνην,να μιλήσω ανοιχτά & να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω για να μην υποφέρει κανένας άνθρωπος.
Υπηρχαν σημεία κατά τη συγγραφή του έργου που λύγισες νιώθοντας τον πόνο της ηρωΐδας σου;
Bέβαια. Διαλύθηκα σε πολλά σημεία, έκλαιγα με λυγμούς,ζούσα μαζί της τον πόνο της.
Τι θα έλεγες σε έναν άνθρωπο που βασανίζεται από σωματική ή ψυχική ασθένεια;
Να μην φοβάται να μιλήσει για εκείνη.Σε φίλους, συγγενείς, σε όποιον νιώθει ότι μπορεί να ανοίξει την ψυχούλα του & νιώθει ασφαλεία μιλώντας.Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να αισθάνεται ντροπή επειδή αρρώστησε.Να ξέρει πως υπάρχουν άνθρωποι κοντά του να τον βοηθήσουν & να τον στηρίξουν, στ’αλήθεια υπάρχουν.
Διαβάσαμε πως τα κέρδη του βιβλίου σου θα δοθούν για την έρευνα αυτοάνοσων νοσημάτων.Πως πήρες μια τέτοια απόφαση που είναι αξιέπαινη;Η Ελλάδα σε ποιο στάδιο ερευνών βρίσκεται;
Σαν να ακούω την Δανάη την ηρωϊδα μου, να μου μιλάει…
«Αν μπορούσα να ζήσω ξανά, θα προσπαθούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου,να αλλάξω τον κόσμο μέσα στον οποίο ζω, να τον κάνω καλύτερο & πιο ανθρώπινο.Δεν ζω όμως. Θα προσπαθήσεις εσύ για μένα;».
Χωρίς να το σκεφτώ ούτε στιγμή, αποφάσισα να διαθέσω όλα τα έσοδα από το βιβλίο μου για την ιατρική έρευνα που γίνεται στην Ελλάδα για τα αυτοάνοσα νοσήματα. Η ιατρική έρευνα για τα αυτόανοσα στην Ελλάδα συνεχίζει να πραγματοποιείται με αμείωτους ρυθμούς από τους γιατρούς, υπάρχουν όμως σοβαρά προβλήματα εξέρευσης πόρων & η ιατρική έρευνα μένει ανολοκλήρωτη.
Στο έργο θίγονται η μητρική αγάπη,ο έρωτας,η φιλία…Βοηθούν έναν άνθρωπο σε μια δυσκολη φάση της ζωής του;Του δίνουν την απαιτούμενη δύναμη;
H μητρική αγάπη & η φιλία σίγουρα βοηθούν στις πιο δύσκολες μας στιγμές & μας δίνουν την απαιτούμενη δύναμη να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Στον έρωτα βάζω ένα μικρό ερωτηματικό, όχι γιατί δεν τον πιστεύω. Πιστεύω στον έρωτα. Όταν όμως εκείνος χαθεί & δεν υπάρχει αγάπη, τι γίνεται τότε;
Να περιμένουμε κάτι νέο από εσένα;
Γράφω το δεύτερο μέρος των «Πουέντ» καθώς η ιστορία συνεχίζεται. Έχω επίσης μια ανοιχτή αγκαλιά για προτάσεις & συνεργασίες για άλλες δράσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ενίσχυση της ιατρική έρευνας που γίνεται στην Ελλάδα για τα αυτοάνοσα νοσήματα καθώς & στην ενημέρωση & στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Θα ήθελα πολύ, αν το επιθυμούν & οι αναγνώστες, να γίνει ένα live με ερωτήσεις & απαντήσεις.Εύχομαι επίσης κάποια στιγμή οι «Πουέντ» να μεταφερθούν στην θεατρική σκηνή.
Στοιχεία επικοινωνίας:
https://www.facebook.com/ AliciaMarialena,Αλίσια Παρσεκιάν_Πουέντ
https://www.Instagram.com/ @aliciamarialena