Ήταν το 1812, στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι αδερφοί Γκριμ παρέδωσαν την πρώτη τους συλλογή με παραμύθι και μέσα σε αυτή, ήταν και το παραμύθι νούμερο 53. Εκείνη η ιστορία είχε να κάνει με έναν μαγικό καθρέφτη, ένα δηλητηριασμένο μήλο, ένα γυάλινο φέρετρο και τους χαρακτήρες μιας Κακιάς Βασίλισσας και Εφτά Νάνων. Οι αδερφοί Γκριμ επέστρεψαν και έδωσαν την τελική έκδοση του παραμυθιού το 1854, που μπορεί να βρεθεί στο Τα Παραμύθια των Αδερφών Γκριμ, του 1857. Οι εφτά νάνοι πήραν για πρώτη φορά όνομα στο ανέβασμα του παραμυθιού στο Broadway, το 1912, και άλλαξαν ξανά ονόματα στη θρυλική animation ταινία Walt Disney, το 1937. Σήμερα, 87 χρόνια μετά, κυκλοφορεί από την Disney η live action διασκευή από εκείνη την ταινία, με τον τίτλο να είναι Snow White (⭐⭐1/2).
Η υπόθεση της Χιονάτης, λοιπόν, είναι λίγο πολύ γνωστή. Μια πριγκίπισσα που μένει ορφανή από μητέρα και που ο πατέρας της Βασιλιάς ερωτεύεται μια άλλη γυναίκα, την Κακιά Βασίλισσα. Εκείνη, η Κακιά Βασίλισσα, όταν ο Βασιλιάς αγνοείται αναλαμβάνει τα ηνία και απομονώνει τη Χιονάτη στο παλάτι, μακριά από όλους. Εμμονικά προσηλωμένη στο να είναι η ομορφότερη στο βασίλειο, η Κακία Βασίλισσα, συμβουλεύεται καθημερινά το μαγικό της καθρέφτη για να δει αν κάποια απειλεί την ομορφιά της. Όταν μια μέρα εκείνος απαντά ότι η Χιονάτη είναι η ομορφότερη, η Κακιά Βασίλισσα κάνει ότι μπορεί για να εξαλείψει την απειλή.
Μια ιστορία που έχει γνωρίσει πολλές διασκευές και αλλαγές από διάφορες χώρες και που το ταξίδι της στην μεγάλη οθόνη ξεκινάει με ένα χαμένο φιλμ του βωβού κινηματογράφου του 1902. Ακολούθησαν αρκετές παραγωγές, και από άλλες χώρες, μέχρι την θρυλική ταινία του Walt Disney. Οι πιο πρόσφατες ταινίες που είχαν ως κεντρικό θέμα αυτό το παραμύθι ήταν το franchise του Huntsman αλλά και η ταινία Mirror Mirror με την Julia Roberts. Όμως για πρώτη φορά η Disney ”ακουμπάει” ξανά το μύθο της Χιονάτης με αυτή την live action εκδοχή πάνω στη Snow White. Άλλωστε το όλο project είναι η συνέχεια όλων των live action εκδοχών που κάνει η Disney στις πριγκίπισσες του στούντιο, τα τελευταία χρόνια.
Ο Marc Webb είναι ο σκηνοθέτης που κλήθηκε να φέρει εις πέρας το εγχείρημα και φαίνεται ότι δεν παρέδωσε ένα ναυάγιο αλλά μια ταινία που στέκεται, χωρίς να εντυπωσιάζει αλλά και να προσφέρει κάτι καινούργιο. Αναμοχλεύει τι παλιά συνταγή, χρησιμοποιεί ένα CGI που χρειάζεται χρόνος για να το συνηθίσεις και προσθέτει κάποιες νέες ιδέες που προσπαθούν να παρουσιάσουν μια πιο δυναμική και χειραφετημένη Χιονάτη. Υπάρχουν τα κλασσικά τραγούδια αλλά και κάποιες νέες προσθήκες που κάποιες λειτουργούν και κάποιες άλλες όχι. Όμως η ταινία έχει ένα θετικό και ένα αρνητικό. Η ταινία Snow White έχει κάποια θέματα με τα γρήγορα κοψίματα ανάμεσα στις σκηνές ή το πολύ εύκολο μοντάζ που μεταπηδά από τη μια στιγμή στην άλλη. Λες και χρονικά υπήρχε κάποια όριο που δεν έπρεπε με τίποτα να περάσουν και έτσι θυσίασαν την αρμονική συνοχή έναντι του γρηγορότερου αποτελέσματος χρονικά.
Το θετικό είναι η παρουσία της Rachel Zegler. Η νεαρή ηθοποιός, γνωστή από το West Side Story, που δέχτηκε πόλεμο για την καταγωγή της, την άποψη της για την ταινία του ’37 αλλά και την θέση της υπέρ της Παλαιστίνης, είναι ο λόγος για να δει κανείς την ταινία. Παραδίδει μια δυναμική και συνάμα ευαίσθητη ερμηνεία, με εμφανές το κωμικό timing αλλά κυρίως τα υπέροχα φωνητικά της που ”σπάνε” την οθόνη και δημιουργούν τη μαγεία που τόσο πολύ έχει ανάγκη το συγκεκριμένο είδος. Η χημεία της με τον Andrew Burnap, τον Jonathan, δεν είναι και η καλύτερη αλλά είναι αρκετή για να μην ”κλωτσάει” στο θεατή. Το αρνητικό, όμως, της ταινίας είναι η Gal Gadot. Η ηθοποιός που έγινε γνωστή μέσα από το franchise του Fast & Furious αλλά κυρίως μετά την ερμηνεία της ως Wonder Woman, κλήθηκε να παίξει το εμβληματικό ρόλο της Κακίας Βασίλισσας. Δυστυχώς, όλες οι σκηνές στις οποίες υπάρχει είναι γεμάτες αμηχανία, ειδικά σε όσες είναι το κεντρικό πρόσωπο. Μοιάζει αδύναμη να διαχειριστεί το μέγεθος του χαρακτήρα και να προσαρμόσει τα εκφραστικά της μέσα για να εξυψώσει ένα ρόλο που κρίνεται στις λεπτομέρειες, ακόμα και στις μικρό-συσπάσεις του προσώπου. Είναι ίσως το απόλυτο παράδειγμα πως μια ταινία μπορεί να μείνει καθηλωμένη παρά να ανέβει στο επίπεδο που της αξίζει.
Όμως τι πρέπει να μας μείνει από την ταινία Snow White;
Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από όποια σύγκριση με την animation ταινία της δεκαετίας του ’30, μιας και εκείνη η ταινία είναι μέρος του συλλογικού μας dna και δεν μπορεί να είναι κανείς αντικειμενικός με κάτι που ίσως δεν έχεις δει ποτέ αλλά είναι λες και το ξέρεις απ’ έξω και ανακατωτά. Η live action ταινία του σήμερα είναι πολύχρωμη, ανάλαφρη, διασκεδαστική και εμψυχωτική όπως θα έπρεπε. Παίρνει την υπερδύναμη της Χιονάτης που είναι η καρδιά της και την μεταφέρει στον θεατή ως το μήνυμα που πρέπει να αποκομίσει από την ταινία. Η γενναιότητα, η καλοσύνη, η δίκαιη στάση απέναντι σε ότι μας συμβαίνει είναι χαρακτηριστικά που τείνουμε να ξεχνάμε στο σήμερα και που τα παιδιά που κυρίως θα δουν την ταινία πρέπει να μάθουν να έχουν ως φάρο για το μέλλον.
Βασιλακόπουλος Χρήστος