Μια επαφή με το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, Το Αμάρτημα της Μητρός μου, όλοι την έχουμε. Κυρίως στο σχολείο, οι περισσότεροι έτυχαν να μάθουν τη πλοκή του διηγήματος, που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1883. Η παράσταση στο θέατρο RADAR, ίσως βοηθήσει κάποιους από εμάς να κατανοήσουμε καλύτερα το κόσμο που περιγράφει ο Βιζυηνός μέσα από το διήγημα του.
Στο αυτοβιογραφικό οικογενειακό δράμα, τα κύρια πρόσωπα του έργου, την Αννιώ, τη μοναδική αδελφή που ο ίδιος γνωρίζει, η οποία είναι άρρωστη, και τη χήρα μητέρα τους, η οποία είναι προσηλωμένη σ’ αυτήν και παραμελεί τα τρία αγόρια της. Η αρρώστια της Αννιώς επιδεινώνεται και τελικά πεθαίνει και η μητέρα υιοθετεί μια ψυχοκόρη, που τη μεγαλώνει με υπερβολική στοργή και την παντρεύει, για να υιοθετήσει στη συνέχεια ένα άλλο, πολύ μικρό κοριτσάκι, κάτι που προξενεί την έντονη αντίδραση των αγοριών. Στις αντιδράσεις των γιων της, η μητέρα αποφασίζει να τους αποκαλύψει το τρομερό μυστικό της.
Αυτό το μυστικό, έρχεται στο δεύτερο μέρος του θεατρικού ανεβάσματος, με τον τρόπο που το έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος. Η παράσταση, Το Αμάρτημα της Μητρός μου, έχει την τύχη να ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, σε ένα θέατρο που μεγιστοποιεί την εμπειρία του θεατή λόγω της κοντινής απόστασης του από τον ηθοποιό. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα πρώτα λεπτά της παράστασης, δημιουργούν μια συνθήκη που δεν διασπάται καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης. Αν και στο δεύτερο μέρος, ο σκηνοθέτης, ανακυκλώνει πολλές από τις ιδέες του πρώτου μέρους, αδυνατώντας έτσι να παρουσιάσει μια ισορροπημένη παράσταση σε θέμα σκηνοθετικής έμπνευσης. Αυτό δεν αφαίρει σε τίποτα από τη γενική αίσθηση που αφήνει η παράσταση στο θεατή και σε ένα από τα μεγαλύτερα ατού της.
Το μεγαλύτερο ατού της παράστασης, Το Αμάρτημα της Μητρός μου, είναι ο λόγος και πως αυτός εκφέρεται από το ηθοποιό Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο. Σε ένα κείμενο, το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που ξεπερνάει τα στενά όρια της ηθογραφίας, ο Γιαννακόπουλος καταφέρνει μέσω του λόγου να μεταφέρει όλα όσα χρειάζεται για να βιώσει ο θεατής στο έπακρο την ιστορία. Ο ίδιος γίνεται το σκεύος για να ”ζήσουν” όλοι οι ήρωες της ιστορίας αλλά πάνω απ’ όλα να ακουστεί καθαρά και δυνατά ο λόγος του Βιζυηνού. Ένας λόγος που διεισδύει στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών και προσφέρει με συνολική εικόνα στους χαρακτήρες και την εποχή.
Στο σύνολο της, η παράσταση είναι μια ευκαιρία του θεατή να έρθει ξανά σε επαφή με ένα κείμενο που αποτελεί εθνική παρακαταθήκη και το θέατρο ίσως βοηθήσει κάποιους περισσότερο στη κατανόηση του.
Για εισιτήρια της παράστασης, μπορείτε να μπείτε εδώ.