Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι να ‘σαι ένορκος σε μια δική; Πώς είναι να πρέπει ν’ αποφασίσεις για τη ζωή ενός ανθρώπου; Αν δεν έχετε παρευρεθεί ποτέ σε δίκη και η μόνη σας επαφή μ’ αυτήν είναι μέσα από κινηματογραφικές σκηνές τότε η παράσταση, Terror, θα σας κερδίσει αναμφίβολα.
Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις 20:00, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δε σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου. Επικαλείται την αριθμητική διαφορά.
Είμαστε απευθείας στη δικαστική αίθουσα, παρακολουθώντας τη διαδικασία από τη θέση του δικαστή, Νίκου Ορφανού. Η εισαγγελέας, Θεοδώρα Σιάρκου, ο συνήγορος υπεράσπισης, Δημήτρης Λιόλιος, και ο κατηγορούμενος, Λάζαρος Βαρτάνης, βρίσκονται επίσης παρόντες. Οι μάρτυρες, Μαρία-Νεφέλη Δούκα και Βασίλειος Μπατσακούτσας, παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή για τα γεγονότα της 26ης Μαΐου.
Κάθε οπτική συμβάλλει προσθετικά, ώστε ν’ αποκτήσουμε μια σφαιρική κι -ας ελπίσουμε- αντικειμενική άποψη, έως ότου φτάσει η στιγμή της κρίσης
Από το πρώτο κιόλας λεπτό, αισθανθήκαμε λες και βρισκόμασταν στην αίθουσα του δικαστηρίου από την πλευρά των ενόρκων, χάρη στη διαμόρφωση της σκηνής αλλά και στα εφέ που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της παράστασης. Επιπλέον, κατάλληλα ηχητικά ντοκουμέντα μας έδωσαν την ευκαιρία να μεταφερθούμε νοερά κατ΄επανάληψη στη στιγμή που καθόρισε τη ζωή του κατηγορουμένου. Μπαίνοντας τόσο στα δικά του «παπούτσια» όσο και σε αυτών που έμειναν πίσω με την απώλεια να τους βαραίνει.
Είναι γεγονός πως ακούγοντας προσεκτικά τον συνήγορο υπεράσπισης και την εισαγγελέα, προκύπτουν αρκετά ηθικά διλήμματα. Διλήμματα για τα οποία πολλοί και πολλές από εμάς έχουμε πιθανότατα προβληματιστεί ήδη στο παρελθόν. Μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίσει για τις ζωές εκατοντάδων άλλων ανθρώπων; Είναι το νομικό σύστημα “εξοπλισμένο” ώστε να κρίνει δίκαια τον κατηγορούμενο; Είναι το μη χείρον βέλτιστον το μέτρο της ηθικής μας και αυτό που ορίζει τι είναι δίκαιο και τι άδικο;
Εμείς πάντως διχαστήκαμε και καταλήξαμε σε αντίθετη άποψη κρίνοντας τελικά τον κατηγορούμενο αθώο κι ένοχο αντίστοιχα. Αν θέλεις κι εσύ να ζήσεις την εμπειρία ενός διαδραστικού θεάτρου, φρόντισε να παρακολουθήσεις την παράσταση. Παίζεται, έως και 30 Δεκέμβρη, στο θέατρο Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη, Δευτέρα ή Τρίτη στις 21:00.
Κατερίνα Τσαρτσάλη – Έλλη Μουτσοπούλου