Η Ανταλλαγή του Paul Claudel, από τη βραβευμένη ομάδα ‘THE 3RD PERSON THEATER GROUP’, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση. Κυριαρχούσε μια μεταμοντέρνα μινιμαλιστική αισθητική. Τα σκηνικά αποτελούνταν κυρίως από λίγες μακρόστενες λάμπες. Μια εκ των οποίων είχε το σχήμα σταυρού. Πιστεύω πως αυτό ήταν ένα εύστοχο σχόλιο για την ιδιαίτερη προσήλωση που είχε ο Claudel στον καθολικισμό. Ενώ ταυτόχρονα, δημιουργούσε ένα οπτικό επίκεντρο για τον θεατή.
Η λιτότητα χαρακτήριζε γενικότερα την παράσταση. Το σύνολο των κινήσεων των ηθοποιών. Ο τρόπος που αξιοποιήθηκε κινησιολογικά ο χώρος, ακόμα και ο ίδιος ο χώρος του θεάτρου. Ο πυκνός και λυρικός λόγος του έργου έρχονταν σε αντίθεση με τα παραπάνω.
Μόνο μέσα από μια τόσο μίνιμαλ σκηνοθετική οπτική θα μπορούσε, και τα κατάφερε, να αναδειχθεί ένα τόσο έντονο κείμενο.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών έδεναν αρμονικά με την γενικότερη αισθητική της παράστασης. Τόνιζαν ξεκάθαρα τις διαφορές των χαρακτήρων αλλά και τις γενικότερες αντιθέσεις που παρουσιάζει το έργο. Διαφορές κοινωνικής τάξης, φύλου, ενός νέου κόσμου (Αμερική) κι ενός παλιού (Ευρώπη). Η αίσθηση της βίας ενυπάρχει μ’ έναν τρόπο κεκαλυμμένο, που δεν αποσπά τον θεατή από τη λιτότητα που κυριαρχεί.
Η Ανταλλαγή, ήταν εντέλει, μια παράσταση με έντονα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα, με ένα ζωντανό ποιητικό λόγο που αξίζει σίγουρα κανείς να δει.
Γεωργία Τσουκαλοχωρίτη
https://www.viva.gr/tickets/theater/festivali-antallagi-tou-paul-claudel/
Ο Πώλ Κλωντέλ , έγραψε την Ανταλλαγή σε δύο εκδοχές, μια πρώιμη το 1890 και μια ύστερη στα 1950 . Ο Πώλ Κλωντέλ παραμένοντας άνθρωπος της γης, προσδίδει στην ποίηση ένα ζωικό ένστικτο, μια σαρκική παρουσία των πραγμάτων.
Στην « Ανταλλαγή» 4 πρόσωπα βρίσκονται σε αναζήτηση της χαμένης τους ενότητας, 4 πρόσωπα στέκονται αντίκρυ στον Νέο Κόσμο, στην Αμερική και ρίχνοντας το φως τους ο ένας στον άλλο, ψηλαφούν τις σκοτεινές τους έδρες,4 πρόσωπα μένουν μαζί από την Ανατολή ως τη Δύση του Ηλίου, όπου το καθένα έχει έρθει για να διαδραματίσει δίχως να το ξέρει ένα συγκεκριμένο ρόλο, ώστε να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα για τα υπόλοιπα πρόσωπα.
«κι εμείς έτσι είμαστε δεμένοι, εμείς οι 4, σαν εργάτες που χτίζουν το ίδιο χτίσμα.»
Το έργο διαπραγματεύεται έννοιες και όρους σημερινούς, όπως η φυγή, η μετανάστευση, η σκλαβιά, η θρησκεία, το χρήμα. Ο ποιητικός λόγος εδώ, θα λειτουργήσει ως εργαλείο ωμότητας, και θα τονιστεί η αγριότητα που υποβόσκει στο έργο, σαν πρόδρομος της σύγχρονης ποιητικής δραματουργίας.