Speak No Evil | Κριτική Ταινίας

Speak No Evil
Φαίνεται ότι το είδος του θρίλερ και τρόμου, έχει την τιμητική του τον μήνα που διανύουμε. Έπειτα από το Blink Twice της προηγούμενης εβδομάδας, αυτή τη φορά κάνουν πρεμιέρα όχι μια, ούτε δυο αλλά τρεις ταινίες του είδους. Ανάμεσα τους, αυτή με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και που έχει να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένες απαιτήσεις είναι η ταινία Speak No Evil (⭐⭐⭐).
Μια οικογένεια στις διακοπές τους, στην Ιταλία, έρχονται κοντά με μια οικογένεια που καταλήγουν να τους προσκαλούν για ένα διήμερο στο σπίτι τους στην επαρχία, πίσω στην πατρίδα. Όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, οι φιλοξενούμενοι αντιλαμβάνονται ότι οι οικοδεσπότες τους δεν είναι όπως τους γνώρισαν στις διακοπές τους και περισσότερο τους προκαλούν αμηχανία παρά ασφάλεια.
Μόλις δυο χρόνια πέρασαν από την ταινία από την Δανία που έκανε αίσθηση και σήμερα έρχεται να κάνει πρεμιέρα το remake της από την Αμερική και τον σκηνοθέτη James Watkins. Είναι μόλις η τέταρτη ταινία που σκηνοθετεί για την μεγάλη οθόνη και ήταν εκείνος που είχε κάνει την ταινία Η Γυναίκα με τα Μαύρα με πρωταγωνιστή τον Daniel Radcliffe. Ο Watkins έχει αποδείξει τόσο με την ταινία του ’12, όσο και με ένα επεισόδιο στο Black Mirror ότι μπορεί να χειριστεί την ένταση και την προσμονή του κοινού για την ανατροπή που έρχεται. Έτσι εδώ καταφέρνει και συντηρεί ένα επίπεδο σε μια ταινία που από την ανακοίνωση της έρχεται σε ευθεία σύγκριση με την πρωτότυπη της. Όμως αν παραμερίσουμε την όποια σύγκριση και δούμε την ταινία αυτόνομα, τότε λειτουργεί ικανοποιητικά χωρίς όμως να κάνει την όποια υπέρβαση.
Για μια ακόμα φορά ο James McAvoy παίρνει υποκριτικά ρίσκα και μπορεί να φαίνεται ότι ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα στο άβολο και στο ιδιοφυές αλλά είναι κάτι που ταιριάζει απόλυτα στο ρόλο που υποδύεται. Το υπόλοιπο cast τον σιγοντάρει υπέροχα και έχουν ο καθένας τους τις δικές τους στιγμές.

Ακολουθεί η νέα ταινία του Ντένη Ηλιάδη με τον τίτλο BuzzHeart (1/2)

Ο σκηνοθέτης που στα τέλη της δεκαετίας του ’00, μας χάρισε την ταινία Το Τελευταίο Σπίτι στα Αριστερά, επιστρέφει σήμερα στον κινηματογράφο με ελληνικό cast. Ένας νεαρός προσκαλείται στο σπίτι των γονιών της κοπέλας που μόλις γνώρισε για ένα τριήμερο. Οι παράξενες απαιτήσεις των γονιών της αλλά και η συμπεριφορά της κοπέλας θα δημιουργήσουν ερωτηματικά που ο νεαρός φαίνεται να μην έχει χρόνο να βρει τις απαντήσεις. Η ταινία αδυνατεί να δείξει μια συνοχή απαραίτητη για να μην αφήσει σεναριακά κενά στο θεατή και μοιάζει να έχει μια μακρινή συγγένεια με το περιβάλλον του Κυνόδοντα όσον αφορά την αποστασιοποίηση και την αμηχανία που προσφέρει σε όλη την διάρκεια της, στον θεατή. Η Εβελίνα Παπούλια δείχνει ότι μπορεί να κάνει κάτι στο συγκεκριμένο είδος αλλά η ταινία την αφήνει μετέωρη.
Alexandre Aja έχει δώσει και είκοσι τέσσερα χρόνια αρκετά δείγματα γραφής πάνω στο είδος του τρόμου. Από το The Hills Have Eyes του ’06, στο Mirrors του ’08 και το Crawl του ’19, ερχόμαστε σήμερα στο Never Let Go (⭐⭐) με πρωταγωνίστρια τη Halle Berry. Μια μητέρα και τα δυο της παιδιά ζουν απομονωμένα στα βάθη ενός δάσους, σε ένα σπίτι που όπως φαίνεται η επαφή τους με αυτό είναι η μόνη τους σωτηρία σε έναν κόσμο που έχει παραδοθεί στο Κακό. Καθημερινά, οι τρεις τους δεμένη με σχοινιά στον πυρήνα του σπιτιού προσπαθούν να βρουν προμήθειες για να επιζήσουν. Η συνεχόμενη πρόκληση από τον έναν της γιο αλλά και η ψυχολογική της κατάπτωση θα φέρουν κάποιες αλλαγές που θα δοκιμάσουν τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, είναι η ίδια η διάθεση του σκηνοθέτη να μην αποφασίζει προς τα που κλίνει η ταινία του. Είναι μια ταινία για το υπερφυσικό και την μάχη επιβιώσης από αυτό ή μια ταινία για την ψυχική υγεία και τις επιπτώσεις που έχει αυτή στους γύρω μας. Δυστυχώς, μέχρι και το τελευταίο λεπτό, η ταινία μπαλατζάρει συνεχώς και στις δυο πλευρές, ακυρώνοντας ότι έχει προηγηθεί και αφήνοντας τον θεατή μετέωρο.
Από διάσημο προ πολεμικό μοντέλο σε μια από τις σημαντικότερες πολεμικές ανταποκρίτριες του περασμένου αιώνα, η Lee Miller είναι η γυναίκα που υποδύεται η Kate Winslet στην ταινία LEE (⭐⭐⭐). Μέσα από μια συνέντευξη για τη ζωή της μαθαίνουμε για όλα όσα όρισαν και καθόρισαν την πορεία της Miller και των φωτογραφιών της που αποκάλυψαν την κόλαση που επέβαλλαν οι Ναζί σε εκατομμύρια αιχμαλώτους τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Πρόκειται για ένα βαρύ βιογραφικό δράμα με μια ερμηνεία από τη Winslet που εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στην κούρσα για τις γυναικείες ερμηνείες στα Oscar.

Όλοι ξέρουμε και έχουμε δει τις ταινίες Transformers μέσα στην τελευταία εικοσαετία

Το Transformers One (⭐⭐⭐⭐), η νέα animation ταινία από τη Hasbro διηγείται την άγνωστή ιστορία μεταξύ του Optimus Prime και Megatron, πριν γίνουν αυτοί που ξέρουμε. Μια πολύ καλή πρόταση όχι μόνο για το νεανικό κοινό αλλά για όλους όσοι μεγάλωσαν με αυτούς τους ήρωες.
Τέλος, οι κυκλοφορίες της εβδομάδας κλείνουν με ένα μέτριο κοινωνικό δράμα με τον τίτλο The Braid (⭐⭐), μια αδιάφορη ταινία δράσης με την ονομασία Η Ληστεία του Βερολίνου (⭐ 1/2)αλλά και με ένα ενδιαφέρον ελληνικό ντοκιμαντέρ για τους ασθενείς με φυματίωση στην Αθήνα και πως δεν τους αναζήτησε κανείς μετά από την αποκάλυψη ότι τα αντικείμενα τους έμειναν στα αζήτητα για πάνω από ογδόντα χρόνια, μέσα σε έναν τοίχο στο Νοσοκομείο Σωτηρία. Οι Αζήτητοι (⭐⭐⭐1/2) αξίζουν την προσοχή σας.
Χρήστος Βασιλακόπουλος