Το πρώτο μέρος κυκλοφόρησε το 2021 και έφερε ξανά στο προσκήνιο, το επική επιστημονικής φαντασίας όπερα που έγραψε ο Frank Herbert, το 1965. Από σήμερα στους κινηματογράφους οι θεατές μπορούν να δουν τη συνέχεια της saga δια χειρός Denis Villeneuve. Φυσικά, μιλάμε για το Dune: Part Two (⭐⭐⭐⭐⭐).
Το δεύτερο μέρος ακολουθεί τους ήρωες ακριβώς μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Ο Paul Atreides και η έγκυος μητέρα του, Jessica, βρίσκουν καταφύγιο στους αμυντικά προσκείμενούς ως προς τους ξένους, Fremen. Αυτοί είναι ήδη χωρισμένοι σε εκείνους που βλέπουν στο πρόσωπο του Paul τον Μεσσία που θα τους σώσει και σε εκείνους που ζητούν αποδείξεις πριν πιστέψουν σε κάτι. Την ίδια ώρα οι Harkonnen θέλουν να αφανίσουν τους πάντες από τον πλανήτη και για την επίτευξη αυτού του σκοπού έρχεται να προστεθεί ο δικός τους πρωταθλητής στην εξίσωση που ακούει στο όνομα, Feyd-Rautha.
Το sequel του Dune παραμερίζει της λεπτομέρειες της εισαγωγής και ανεβάζει ταχύτητες προσφέροντας από τα πρώτα λεπτά μια συναρπαστική συνέχεια που θα ικανοποιήσει ακόμα και εκείνους που δήλωσαν ότι κουράστηκαν με την αναμονή προς το τίποτα της πρώτης ταινίας. Όπως έγινε και με την πρώτη ταινία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, έτσι και εδώ η δράση καταλαμβάνει περισσότερο χώρο χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν αφήνει τον ίδιο χώρο σε μια πολιτική δολοπλοκία που εξυψώνει το δράμα που εξελίσσεται υπόγεια σε κάτι μεγαλύτερο. Ο Dennis Villeneuve παραδίδει όσα υποσχέθηκε.
Μια ταινία που αριστεύει σε όλα και που κάνει τις υπερπαραγωγές της Marvel, να φαίνονται τουλάχιστον φτιαγμένες από χαρτί
Μια σοβαρή, μυστικιστική ταινία με αναφορές για ψαγμένους θεατές αλλά και με την κατάλληλη, αριστοτεχνική περιπέτεια που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και των θεατών που δεν θέλουν να ζορίζονται τόσο πολύ με νοήματα.
Μπορεί το cast να είναι για ακόμα μια φορά ένας και ένας, με τον Timothee Chalamet να εξελίσσει τον χαρακτήρα και την ερμηνεία του ακόμα πιο πολύ και τον Austin Butler να προσφέρει μια απόκοσμη ερμηνεία ως Feyd-Rautha, αλλά ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ταινίας είναι η μουσική Hans Zimmer. Δεν υπάρχει σημείο στην ταινία που η μουσική του Zimmer να είναι κάτι το λιγότερο από αριστουργηματική και απόλυτα συνδεδεμένη με το πως βιώνεις τα όσα συμβαίνουν στο κάθε λεπτό. Βοηθός σε όλο αυτό φυσικά είναι και ο ήχος της ταινίας που σίγουρα, όπως και πολλά άλλα μέσα σε αυτή, στοχεύουν ήδη για τα Oscar του ’25.
Το Dune: Part Two φέρνει πολύ γρήγορα την απόλυτη κινηματογραφική εμπειρία για την χρονιά που διανύουμε. Είναι σαφέστατα μια ταινία που πρέπει κάποιος να δει και ακόμα καλύτερα αν μπορεί να την δει στην μεγαλύτερη και τεχνικά άρτια αίθουσα που μπορεί να βρει. Για να μπορέσει έπειτα από αυτή να έχει ένα μέτρο τι σημαίνει υπερπαραγωγή και τι όχι.